معنی سر افراشتن در لغت نامه دهخدا

برتر شدن. بالاتر شدن:، چو بگذشت از جهان ده چیز بگذاشت، کز آن ده بر همه شاهان سر افراشت.، نظامی.،، سربلند بودن. نیک نام بودن:، بود نام نیک و سر افراشتن، ز ناخوانده مهمان نکو داشتن.، اسدی

معنی سر افراشتن در فرهنگ لغت هوشیار

سر افرازی کردن افتخار کردن

معنی سر افراشتن - جستجوی لغت در جدول جو

سر افراشتن(مِ لَ / لِ شُ دَ)

لغت نامه دهخدا

سر افراشتن

فرهنگ لغت هوشیار

برافراشتن

افراشتن، بلند ساختن، بالا بردن، آراستن، زینت دادن، برپا کردن، فراشتن، افراختن، اوراشتن، فراختن

فرهنگ فارسی عمید

برافراشتن

(مُ)

برافراختن. افراشتن. بالا بردن. بلند کردن. (ناظم الاطباء). ترفیع:
بصدمردش از جای برداشتی
ز هامون بگردون برافراشتی.
فردوسی.

لغت نامه دهخدا

سر فراختن

(حِ دَ)

سر افراختن. گردن کشیدن. برخاستن. بالا رفتن:
سر فرازد چو نیزه هر مردی
که میان جنگ را چو نیزه ببست.
مسعودسعد.
سرفکنده شدم چو دختر زاد
بر فلک سر فراختم چو برفت.
خاقانی.
، فخر کردن. بالیدن:
سر برآوربه سر فراختنی
در جهان خاص کن به تاختنی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

درافراشتن

(پُ تِ دَ گَ دَ)

افراشتن. رجوع به افراشتن شود

لغت نامه دهخدا